Smartphone zorgt voor pedopaniek

Tekst: Paola Leijssen

Beeld: Mark Schaap

Wat was het toch fijn dat je vroeger als peuter nog de hele dag naakt kon rondlopen, dat je die vrijheid kon voelen. Lekker in die blote billen rondbanjeren. Alles laten luchten. Heerlijk.

Mijn hele leven ga ik al naar dezelfde camping in het zuiden van Frankrijk. De naam zal ik maar niet noemen, uit angst dat ik er nieuwe mensen naartoe lok, wat ik niet wil. Maar ik verzeker je, het is een prachtige plek. Mijn zomerse thuis, de fijnste plek om elk jaar naar terug te keren. Een plek omringd door bergen, uitzicht op de bekende Mont Ventoux, riviertjes die langs het hele gebied stromen, het constante geluid van krekels, de menukaart die er na twintig jaar nog precies hetzelfde is, altijd dezelfde fijne mensen, geen steen die is verplaatst, die vreselijke hitte, de geur van de zomerse Provence en dan dat heerlijke ijskoude bassain, waar iedereen de hele dag ligt om elke vijf minuten een verfrissende duik te nemen. Niks wat er verandert. Tot ik er afgelopen zomer weer was. Voor het eerst in twintig jaar was er iets anders. De peuters liepen er namelijk in zwembroekjes rond. Verbaasd was ik. Perplex. Want waarom? Waar is die tijd gebleven dat kleine kinderen gedachteloos in hun nakie konden banjeren?

Laatst las ik wat columns, want dat doe ik graag. Meestal lees ik ze in het Parool of de Volkskrant, maar dit keer was ik op internet wat aan het rondneuzen. Een van die columns ging over hoe we steeds preutser aan het worden zijn, en dat dat mede komt door de smartphone. In de titel stond het woord ‘pedopaniek’. Ik moest lachen. Dat bekt lekker! Ik herhaalde het woord een paar keer in mijn hoofd. Pedopaniek. Pedopaniek. Pedopaniek.

Eventjes kon ik er wel om lachen, maar eigenlijk vind ik het heel treurig. Ik weet dat tijden veranderen en dat de smartphone voor enorm veel verandering heeft gezorgd. Tegenwoordig wordt vrijwel alles vastgelegd, met alle gevolgen van dien. We gaan onszelf steeds meer bedekken, en we worden steeds preutser.

Hebben ouders dan last van pedopaniek? Dat ze daarom hun koter niet naakt laten rondlopen? Nu er altijd wel een mobiele telefoon in handbereik is, kan alles worden vastgelegd. Maar zijn ouders dan echt zo bang dat hun kind gefilmd wordt? Zelfs op zo’n fijne en betrouwbare plek, die camping in Zuid-Frankrijk? Want zonder ook maar één uitzondering lopen nu al die peuters met een mini-broekje. Zonde. Heel zonde. En ergens word ik er boos om. We worden steeds meer in onze vrijheid beperkt, of het nou onbewust of bewust is. De smartphone heeft voor enorme veranderingen gezorgd en dat is in mijn ogen geen goede verandering: de verpreutsing van de mens.

Als ik terugdenk ben ik toch heel blij dat ik als kleine dreumes nog wel die vrijheid heb kunnen voelen om lekker in mijn blote billen rond te kunnen lopen. Zonder pedopaniek. Zonder dat alles bedekt moest zijn. Maar tijden ver­anderen. Wie weet komt dat vrije gevoel ooit weer terug.