Het Rode Plein. Als je aan Rusland denkt en aan Moskou, dan is het Rode Plein onmisbaar. De kleuren van het Kremlin overdonderen je. Maar dat niet alleen. Moskou is omgeven met grootse gebouwen, kerken en monumenten. Dus loop iets verder dan het bekendste plein van Rusland en laat je overrompelen door de schoonheid van de bouwwerken.
Tekst: Paola Leijssen
Beeld: Roos de Wijs
Het is zondagmiddag. De klok is net de drie voorbijgegaan en het weer is grauw. We lopen over het Rode Plein en overal zijn toeristen te zien die selfies maken voor het Kremlin of hun reisleider vermoeid volgen. In de verte is een prachtig grote kathedraal te zien. We willen erheen. De route is langer dan gedacht, en hoe dichterbij we komen hoe groter de kathedraal wordt. Na een half uur lopen zijn we er. Het megalomane bouwwerk kust met haar gouden koepel de donkere lucht. Hij is intimiderend mooi. Over het plein waar de kathedraal staat lopen vrouwen die hun hoofd hebben bedekt met gekleurde doeken. De twijfel of we wel naar binnen mogen, schiet door ons hoofd, gelukkig voldoet de capuchon van onze regenjas. Wanneer we naar binnen lopen zijn we verwonderd. Het is enorm. Overal zijn schilderingen te zien. Er is geen enkel stukje leeg. Veel goud, maar het oogt chique, niet kitsch. We lopen rond en weten eigenlijk niet zo goed waar we kijken moeten, omdat er te veel indrukken zijn. We gaan voor een schilderij staan en naast ons kust een vrouw hetzelfde schilderij waarnaar wij kijken, waarna ze drie keer een kruisteken slaat. Het duurt niet lang voordat we opmerken dat het normaal is om dat te doen. Tientallen mensen kussen een schilderij of beeld waarvoor ze staan. Sinds de val van het communisme heeft religie in Rusland zijn wederkeer genomen. Daarvoor, tijdens de Sovjet-Unie, werd het orthodox christelijke geloof afgeschaft. Wanneer we denken de hele kathedraal te hebben gezien, stuiten we op een trap die naar beneden leidt. Boven de trap staat een bordje in het Russisch. Echter, we weten niet wat er staat.
Een man van middelbare leeftijd wenkt ons en loopt vervolgens de trap af naar beneden. We volgen hem. Het zijn veel trappen. Eenmaal aangekomen zijn we verbaasd over de grootsheid van de onderkerk. Een harde lage stem, die door je hele lichaam vibreert, weergalmt door de hele verdieping. We lopen niets vermoedend richting het geluid. Na wat zoeken staan we met ons gezicht naar een zijvleugel van de kathedraal die afgesloten blijkt. Van daarachter komt het gezang. Een klein scheurtje in het doek waarmee de ruimte is afgesloten geeft ons de kans om te kijken wat erachter schuilt. We zien de doop van een baby die nog géén jaar oud is. De priester, ietwat stevig met een lange baard, houdt een grote bijbel in zijn hand en zingt de teksten uit het heilige boek. Alleen de familie en peetouders staan erbij. Na enkele minuten kijken, verlaten we het doek met de scheur erin die ons de kans gaf om deze belevenis mee te maken. We lopen nog wat rond, om de laatste bewonderingen van de kathedraal in ons op te nemen, voordat we ons weer in de drukke straten van Moskou werpen.
Het prachtige bouwwerk is in opdracht van Stalin in 1931 afgebroken, omdat hij er een communistisch monument wilde hebben staan. Deze is er echter nooit gekomen gezien de grond niet goed zou zijn om op te bouwen. Het bouwpunt werd veranderd in het Moskva Zwembad. Met de val van het communisme in 1989 nam de religie zijn wederkeer. In 1990 gaf Jeltsin toestemming de kathedraal te herbouwen.
Als je naar Moskou gaat, bezoek dan meer dan alleen het Rode Plein. Loop een half uurtje verder en je bent bij de grootste en de hoogste kathedraal van de wereld. Het bezoeken van de Christus Verlosserkerk is een vereiste. Het neoclassicistische gebouw met haar gouden koepels en prachtige werken zal je overdonderen.
Comments